Z kart historii Szkoły
U ich podstaw leżał przede wszystkim brak własnej siedziby, która zapewniłaby dyrygentowi i chórzystom odpowiednie warunki pracy.
Mimo tych trudności prowadzony przez Kurczewskiego zespół Miniaturka, liczący ponad 70 śpiewaków, nieustannie podnosił swój poziom artystyczny, zbliżając się w brzmieniu do mających kilkusetletnią tradycję chórów chłopięco – młodzieżowych, takich jak np. Thomanerchor w Lipsku.
Pomysł powstania pierwszej w Polsce szkoły chóralnej dojrzewał przez wiele lat i rodził się z przemożnego pragnienia Jerzego Kurczewskiego, by podnosić poziom artystyczny Chóru, by zapewnić mu trwały i stabilny rozwój. Szkoła miała zaistnieć również po to, by mali śpiewacy mogli zdobywać wiedzę, potrzebną po zakończeniu „kariery” chórzysty.
Kurczewski zyskał wielu sojuszników, także wśród ludzi sterujących poznańską kulturą, np. Huberta Kiena i Czesława Knolla. Właśnie ich trosce o rozwój chóru należy zawdzięczać decyzję dotyczącą utworzenia Szkoły Chóralnej.
W 1957 roku w „Expresie Poznańskim” ukazał się artykuł pióra Romana Połczyńskiego opisujący zasady funkcjonowania takiej placówki w Lipsku. Sam Karczewski przyznał, że „… ten artykuł był ostatnim argumentem, który dał powód do stworzenia własnej szkoły chóralnej …”.
Jerzy Kurczewski
B ył członkiem wielu instytucji i stowarzyszeń artystycznych – ZAIKS, SPAM, Pro Sinfonika, Towarzystwo Muzyczne im. Henryka Wieniawskiego, Towarzystwo Polsko – Austriackie. w 1992 roku powołał do życie Fundację Szkoła Chóralna Kurczewskiego.
Otrzymał liczne nagrody i wyróżnienia, m.in. Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski w 1994 roku, Krzyż Komandorski, Oficerski i Kawalerski tego orderu, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży, Medal Wojewody Wielkopolskiego Ad Perpetuam Rei Memoriam.
EDUKACJA
Przed wybuchem II wojny światowej ukończył dwie klasy w Gimnazjum św. Jana Kantego. W czasie okupacji pracował jako robotnik w niemieckim szpitalu wojskowym, prowadząc jednocześnie tajną działalność artystyczną. Kierował grupą muzyczną Flimoni, do której należeli m.in.: Stefan Stuligrosz, Kornel Szymanowski, Jarosław Maciejewski, Bolesław M. Bilewicz. Do roku 1950 działał czynnie w harcerstwie.
Po wojnie zdał przyspieszoną maturę, a następnie rozpoczął studia muzykologiczne u prof. Adolfa Chybińskiego. W roku 1950 Kurczewski uzyskał dyplomy – w zakresie muzykologii (prof. Adolf Chybiński) oraz teorii specjalnej (prof. Stanisław Poradowski). W latach 1949–1950 pracował jako etnolog i zbieracz muzycznej kultury ludowej w Państwowym Instytucie Sztuki, pod kierunkiem Mariana i Jadwigi Sobieskich brał udział w ekspedycjach naukowych. Był również muzykiem w poznańskim Teatrze Polskim i reżyserem muzycznym w poznańskiej Rozgłośni Polskiego Radia (obecnie Radio Merkury). Postanowił jednak podnosić swoje umiejętności dyrygenckie – został przyjęty do klasy dyrygentury Waleriana Bierdiajewa, a następnie Stanisława Wisłockiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu. Kierunek dyrygentury ukończył dyplomem w 1954 roku.
POZNAŃSKI CHÓR CHŁOPIĘCY
Już w 1945 roku Jerzy Kurczewski założył chór chłopięcy Miniaturka przy 21 Drużynie Harcerskiej w Gimnazjum im. św. Jana Kantego, który w roku 1961 przekształcił się w Poznański Chór Chłopięcy. Prowadził go jako dyrektor i kierownik artystyczny do roku 1990. W 1957 roku założył jak dotąd jedyną w Polsce Szkołę Chóralną, która dziś nosi nazwę Poznańska Szkoła Chóralna Jerzego Kurczewskiego. W 1967 roku zainicjował Międzynarodowy Festiwal Chórów Chłopięcych. Chór Jerzego Kurczewskiego koncertował ponad 2200 razy, z tego ok. 800 poza granicami, w prawie wszystkich krajach europejskich, a także Kanadzie, USA, Wenezueli, Singapurze i na Tajwanie. Zespół brał udział w wielu festiwalach muzycznych w Polsce i za granicą m.in. Warszawska Jesień, Wratislavia Cantans, Poznańska Wiosna Muzyczna, Berliner Festwoche, Internationale Bachfest Lipsk. Zespół występował w najważniejszych salach koncertowych świata, takich jak nowojorska Carnegie Hall, Filharmonia Berlińska, wiedeńska Musikverein, Sala im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie, Katedra Notre Dame w Paryżu, Thomaskirche w Lipsku, Victoria Hall w Singapurze. Jerzy Kurczewski występował z chórem przed takimi osobistościami jak królowa Fabiola, prezydent Richard Nixon czy papież Jan Paweł II. Zespół zarejestrował kilkanaście płyt (m.in. pierwszą polską płytę kompaktową – już w 1984 roku). Dokonał wielu światowych prawykonań utworów kompozytorów współczesnych. Zespół pod dyrekcją Profesora wykonał 600 utworów a cappella oraz liczne dzieła wokalno – instrumentalne (m.in. Wielką Mszę h-moll, Magnificat, Pasję wg św. Mateusza i kantaty J. S. Bacha).
SZKOŁA CHÓRALNA
Pomysł powstania pierwszej w Polsce szkoły chóralnej dojrzewał przez wiele lat i zrodził się z pragnienia Jerzego Kurczewskiego, by podnosić poziom artystyczny Chóru oraz zapewnić mu trwały i stabilny rozwój. Zalążek Szkoły Chóralnej stanowiła licząca 22 uczniów klasa chóralna, utworzona w ramach Szkoły Podstawowej nr 66. 3 września 1957 r. w wydzielonych pomieszczeniach MDK przy ul. Stalingradzkiej 30 (dziś aleja Niepodległości) odbyła się inauguracja pierwszego roku szkolnego.
4 września 1959 roku szkoła otrzymała oficjalną nazwę Szkoły Podstawowej nr 47, z siedzibą przy ul. Jerzego 6/10. Wychowawczynią kolejnej klasy III została Elżbieta Socha – Andrzejewska, która w latach 1969 — 2005 nieprzerwanie pełniła funkcję wicedyrektora szkoły.
W 1962 roku szkoła została przeniesiona do pomieszczeń Politechniki Poznańskiej przy placu Skłodowskiej-Curie, a w 1966 powstała Sekcja Chóralna w ramach PPSM nr 1 im. Henryka Wieniawskiego. Na jej czele jako dyrektor i kierownik artystyczny stanął J. Kurczewski. W 1968 roku placówka otrzymała obszerny budynek przy ulicy Cegielskiego 1. W roku 1969 Sekcja Chóralna usamodzielniła się jako Państwowa Podstawowa Szkoła Muzyczna nr 3 im. Karola Szymanowskiego.
W 1992 roku prof. Kurczewski zrezygnował z kierowania szkołą. Stanowisko dyrektora objął jego wychowanek, absolwent szkoły – Jan Lehmann. Funkcję tę pełnił przez kolejne dwanaście lat, do momentu rezygnacji w 2004 roku.
W 1993 roku w wyniku działań podjętych przez absolwentów, szkoła otrzymała nową nazwę – Państwowa Podstawowa Szkoła Chóralna Jerzego Kurczewskiego. W ten sposób uhonorowano 35-letni okres działalności prof. Jerzego Kurczewskiego jako dyrektora i pedagoga placówki.
Od roku 1998 szkoła jest placówką samorządową, z nową nazwą: Poznańska Szkoła Chóralna Jerzego Kurczewskiego, realizującą 9-letni cykl nauczania na poziomie szkoły podstawowej i gimnazjum. Na mapie polskiego szkolnictwa muzycznego wyróżnia się interesującą, zorientowaną na szeroko rozumiane kształcenie wokalne ofertą edukacyjną, spełniając przy tym wszystkie wymogi stawiane szkolnictwu muzycznemu. Od 2005 roku do chwili obecnej szkołą kieruje dyrektor Krzysztof Wójcik. Aktualnie szkoła jest placówką koedukacyjną. W jej ramach działają zespoły: Chór Dziecięcy Kukułeczki, Chór Kameralny oraz Chór Dziewczęcy. Ten ostatni mimo stosunkowo krótkiego okresu istnienia (od 2006 roku) jest laureatem wielu nagród na konkursach ogólnopolskich i międzynarodowych. Poznańska Szkoła Chóralna Jerzego Kurczewskiego ściśle współpracuje z Miejską Instytucją Kultury – Poznańskim Chórem Chłopięcym, prowadzonym przez Jacka Sykulskiego. Zespół prowadzi bogatą działalność artystyczną, z powodzeniem promując Poznań i Polskę w Europie i na świecie. Wizytówką szkoły są jej absolwenci, w gronie których znajdują się nie tylko znakomici muzycy, ale także wybitni reprezentanci innych, pozamuzycznych zawodów. Ostatnie lata to okres stabilności Szkoły Chóralnej, poszukiwań doskonalszych metod kształcenia i ciekawych rozwiązań organizacyjnych, podejmowania wielu nowych inicjatyw na gruncie miasta, regionu i kraju oraz bogatej działalności artystycznej.
TWÓRCZOŚĆ
Jerzy Kurczewski jest twórcą licznych opracowań utworów, w tym kolęd, na chór a cappella oraz dzieł instrumentalnych, wokalno-instrumentalnych, utworów symfonicznych, pieśni solowych na głos z fortepianem, pieśni na chór a cappella oraz piosenek harcerskich. Napisał też muzykę do sztuk teatralnych dla dzieci, m.in: O Kasi co gąski zgubiła, Chochołowa muzyka, Bałwankowa bajka, Bajka o krasnoludkach i sierotce Marysi, Bajki według La Fontaine’a oraz opery dla dzieci: Lajkonik i Koziołki z wieży ratuszowej, a także muzykę filmową (m.in. do filmu Koniec nocy).
NAGRODA IM. JERZEGO KURCZEWSKIEGO
Po śmierci Profesora, z inicjatywy wychowanków została ustanowiona nagroda Jego imienia. Jej patronami są: Krzysztof Penderecki i Marszałek Województwa Wielkopolskiego, równocześnie fundator nagrody. Kapitule przewodniczy prof. Krzysztof Meyer, a jej członkowie to: Agnieszka Duczmal, Stanisław Gałoński, Jan Łukaszewski, Anna Szostak, Jacek Sykulski i Alina Kurczewska. Wybitni przedstawiciele polskiej kultury przyznają to wyróżnienie za szczególne osiągnięcia w dziedzinach artystycznych, do których znaczący wkład wniósł Jerzy Kurczewski: dyrygent, pedagog i kompozytor utworów chóralnych.